烛影摇红 淮南故将军家有歌妓，才容自许，
作者：虞集
拼音版、注音及读音
yuàn yī jiàn gōng，jìng bù jí jiàn ér zú。kè yǒu wéi yǐ fù cǐ qū zhě xuě yìng xū yán，mèng hún zhèng rào yáng tái jìn。zhāo lái shuí wèi hù zhòng lóng，yún wò yī shang lěng。yīng niàn lán xīn xūn xìng。duì fāng niáncái huá zì xìn。dòng fáng chūn nuǎn，huàn yǔ yí gōng，zhū yuán sī yíng。bǎn yā hóng yá，shǒu hén yóu zài yú xiāng mǐn。dāng shí wéi dài zuì wēng lái，jiào tīng yīng shēng yǐn。kě xī xián qíng wèi lǐng。dàn diāo liángchén xiāo wù míng。jǐ huí qīng yè，yuè zhuǎn xī láng，wú tóng shū yǐng。愿一见公，竟不及见而卒。客有为以赋此曲者雪映虚檐，梦魂正绕阳台近。朝来谁为护重笼，云卧衣裳冷。应念兰心薰性。对芳年、才华自信。洞房春暖，换羽移宫，珠圆丝莹。板压红牙，手痕犹在余香泯。当时惟待醉翁来，教听莺声引。可惜闲情未领。但雕梁、尘销雾暝。几回清夜，月转西廊，梧桐疏影。
仅供学习参考,难免有错误，欢迎批评指正。