对楚王问

拼音版、注音及读音

　　 chǔ xiāng wáng wèn yú sòng yù yuē:" xiān shēng qí yǒu yí xíng yǔ?hé shì mín zhòng shù bù yù zhī shén yě!"

　　楚襄王问于宋玉曰：“先生其有遗行与？何士民众庶不誉之甚也！”

　　 sòng yù duì yuē:" wéi，rán，yǒu zhī!yuàn dài wáng kuān qí zuì，shǐ de bì qí cí。kè yǒu gē yú yǐng zhōng zhě，qí shǐ yuē xià lǐbā rén，guó zhōng shǔ ér hé zhě shù qiān rén。qí wèi yáng āxiè lù，guó zhōng shǔ ér hé zhě shù bǎi rén。qí wèi yáng chūnbái xuě，guó zhōng yǒu shǔ ér hé zhě，bù guò shù shí rén。yǐn shāng kè yǔ，zá yǐ liú zhēng，guó zhōng shǔ ér hé zhě，bù guò shù rén ér yǐ。shì qí qū mí gāo，qí hé mí guǎ。

　　宋玉对曰：“唯，然，有之！愿大王宽其罪，使得毕其辞。客有歌于郢中者，其始曰《下里》、《巴人》，国中属而和者数千人。其为《阳阿》、《薤露》，国中属而和者数百人。其为《阳春》、《白雪》，国中有属而和者，不过数十人。引商刻羽，杂以流徵，国中属而和者，不过数人而已。是其曲弥高，其和弥寡。

　　 gù niǎo yǒu fèng ér yú yǒu kūn。fèng huáng shàng jī jiǔ qiān lǐ，jué yún ní，fù cāng tiān，zú luàn fú yún，áo xiáng hū yǎo míng zhī shàng。fū fān lí zhī yàn，qǐ néng yǔ zhī liào tiān dì zhī gāo zāi?kūn yú cháo fā kūn lún zhī xū，bào qí yú jié shí，mù sù yú mèng zhū。fū chǐ zé zhī ní，qǐ néng yǔ zhī liàng jiāng hǎi zhī dà zāi?gù fēi dú niǎo yǒu fèng ér yú yǒu kūn，shì yì yǒu zhī。fū shèng rén guī yì qí xíng，chāo rán dú chǔ，shì sú zhī mín，yòu ān zhī chén zhī suǒ wéi zāi?

　　故鸟有凤而鱼有鲲。凤皇上击九千里，绝云霓，负苍天，足乱浮云，翱翔乎杳冥之上。夫蕃篱之鷃，岂能与之料天地之高哉？鲲鱼朝发昆仑之墟，暴鬐于碣石，暮宿于孟诸。夫尺泽之鲵，岂能与之量江海之大哉？故非独鸟有凤而鱼有鲲，士亦有之。夫圣人瑰意琦行，超然独处，世俗之民，又安知臣之所为哉？