送石昌言使北引

拼音版、注音及读音

　　 chāng yán jǔ jìn shì shí，wú shǐ shù suì，wèi xué yě。yì yǔ qún ér xì xiān fǔ jūn cè，chāng yán cóng páng qǔ zǎo lì dàn wǒ jiā jū xiāng jìn，yòu yǐ qīn qī gù，shén xiá。chāng yán jǔ jìn shì，rì yǒu míng。wú hòu jiàn zhǎng，yì shāo zhī dú shū，xué jù dòushǔ duìshēng lǜ，wèi chéng ér fèi。chāng yán wén wú fèi xué，suī bù yán，chá qí yì，shén hèn。hòu shí yú nián，chāng yán jí dì dì sì rén，shǒu guān sì fāng，bù xiāng wén。wú rì yì zhuàng dà，nǎi néng gǎn huǐ，cuī shé fù xué。yòu shù nián，yóu jīng shī，jiàn chāng yán cháng ān，xiāng yǔ láo wèn，rú píng shēng huān。chū wén shí shù shǒu，chāng yán shén xǐ chēng shàn。wú wǎn xué wú shī，suī rì dāng wén，zhōng shén zì cán jí wén chāng yán shuō，nǎi pō zì xǐ。jīn shí yú nián，yòu lái jīng shī，ér chāng yán guān liǎng zhì，nǎi wèi tiān zǐ chū shǐ wàn lǐ wài qiáng hàn bù qū zhī lǔ tíng，jiàn dà pèi，cóng qí shù bǎi，sòng chē qiān shèng，chū dōu mén，yì qì kǎi rán。zì sī wèi ér shí，jiàn chāng yán xiān fǔ jūn páng，ān zhī qí zhì cǐ?fù guì bù zú guài，wú yú chāng yán dú yǒu gǎn yě!dà zhàng fū shēng bù wéi jiāng，dé wèi shǐ，zhé chōng kǒu shé zhī jiān zú yǐ。

　　昌言举进士时，吾始数岁，未学也。忆与群儿戏先府君侧，昌言从旁取枣栗啖我；家居相近，又以亲戚故，甚狎。昌言举进士，日有名。吾后渐长，亦稍知读书，学句读、属对、声律，未成而废。昌言闻吾废学，虽不言，察其意，甚恨。后十余年，昌言及第第四人，守官四方，不相闻。吾日益壮大，乃能感悔，摧折复学。又数年，游京师，见昌言长安，相与劳问，如平生欢。出文十数首，昌言甚喜称善。吾晚学无师，虽日当文，中甚自惭；及闻昌言说，乃颇自喜。今十余年，又来京师，而昌言官两制，乃为天子出使万里外强悍不屈之虏庭，建大旆，从骑数百，送车千乘，出都门，意气慨然。自思为儿时，见昌言先府君旁，安知其至此？富贵不足怪，吾于昌言独有感也！大丈夫生不为将，得为使，折冲口舌之间足矣。

　　 wǎng nián péng rèn cóng fù gōng shǐ hái，wèi wǒ yán yuē:" jì chū jìng，sù yì tíng。wén jiè mǎ shù wàn qí chí guò，jiàn shuò xiāng mó，zhōng yè yǒu shēng，cóng zhě dá rán shī sè。jí míng，shì dào shàng mǎ jī，shàng xīn diào bù zì jīn。" fán lǔ suǒ yǐ kuā yào zhōng guó zhě，duō cǐ lèi。zhōng guó zhī rén bù cè yě，gù huò zhì yú zhèn jù ér shī cí，yǐ wéi yí dí xiào。wū hū!hé qí bù sī zhī shén yě!xī zhě fèng chūn jūn shǐ mò dú，zhuàng shì jiàn mǎ jiē nì bú jiàn，shì yǐ yǒu píng chéng zhī yì。jīn zhī xiōng nú，wú zhī qí wú néng wéi yě。mèng zǐ yuē:" shuō dà rén zé miǎo zhī。" kuàng yǔ yí dí!qǐng yǐ wéi zèng。

　　往年彭任从富公使还，为我言曰：“既出境，宿驿亭。闻介马数万骑驰过，剑槊相摩，终夜有声，从者怛然失色。及明，视道上马迹，尚心掉不自禁。”凡虏所以夸耀中国者，多此类。中国之人不测也，故或至于震惧而失辞，以为夷狄笑。呜呼！何其不思之甚也！昔者奉春君使冒顿，壮士健马皆匿不见，是以有平城之役。今之匈奴，吾知其无能为也。孟子曰：“说大人则藐之。”况与夷狄！请以为赠。