愚溪诗序

拼音版、注音及读音

　　 guàn shuǐ zhī yáng yǒu xī yān，dōng liú rù yú xiāo shuǐ。huò yuē: rǎn shì cháng jū yě，gù xìng shì xī wèi rǎn xī。huò yuē: kě yǐ rǎn yě，míng zhī yǐ qí néng，gù wèi zhī rǎn xī。yǔ yǐ yú chù zuì，zhé xiāo shuǐ shàng。ài shì xī，rù èr sān lǐ，dé qí yóu jué zhě jiā yān。gǔ yǒu yú gōng gǔ，jīn yǔ jiā shì xī，ér míng mò néng dìng，shì zhī jū zhě，yóu yín yín rán，bù kě yǐ bù gēng yě，gù gèng zhī wèi yú xī。

　　灌水之阳有溪焉，东流入于潇水。或曰：冉氏尝居也，故姓是溪为冉溪。或曰：可以染也，名之以其能，故谓之染溪。予以愚触罪，谪潇水上。爱是溪，入二三里，得其尤绝者家焉。古有愚公谷，今予家是溪，而名莫能定，士之居者，犹龂龂然，不可以不更也，故更之为愚溪。

　　 yú xī zhī shàng，mǎi xiǎo qiū，wèi yú qiū。zì yú qiū dōng běi xíng liù shí bù，dé quán yān，yòu mǎi jū zhī，wèi yú quán。yú quán fán liù xué，jiē chū shān xià píng dì，gài shang chū yě。hé liú qū qǔ ér nán，wèi yú gōu。suì fù tǔ lèi shí，sāi qí ài，wèi yú chí。yú chí zhī dōng wèi yú táng。qí nán wèi yú tíng。chí zhī zhōng wèi yú dǎo。jiā mù yì shí cuò zhì，jiē shān shuǐ zhī qí zhě，yǐ yǔ gù，xián yǐ yú rǔ yān。

　　愚溪之上，买小丘，为愚丘。自愚丘东北行六十步，得泉焉，又买居之，为愚泉。愚泉凡六穴，皆出山下平地，盖上出也。合流屈曲而南，为愚沟。遂负土累石，塞其隘，为愚池。愚池之东为愚堂。其南为愚亭。池之中为愚岛。嘉木异石错置，皆山水之奇者，以予故，咸以愚辱焉。

　　 fū shuǐ，zhì zhě lè yě。jīn shì xī dú jiàn rǔ yú yú，hé zāi?gài qí liú shén xià，bù kě yǐ gài guàn。yòu jùn jí duō chí shí，dà zhōu bù kě rù yě。yōu suì qiǎn xiá，jiāo lóng bù xiè，bù néng xìng yún yǔ，wú yǐ lì shì，ér shì lèi yú yǔ，rán zé suī rǔ ér yú zhī，kě yě。

　　夫水，智者乐也。今是溪独见辱于愚，何哉？盖其流甚下，不可以溉灌。又峻急多坻石，大舟不可入也。幽邃浅狭，蛟龙不屑，不能兴云雨，无以利世，而适类于予，然则虽辱而愚之，可也。

　　 níng wǔ zi" bāng wú dào zé yú"，zhì ér wèi yú zhě yě yán zi" zhōng rì bù wéi rú yú"，ruì ér wèi yú zhě yě。jiē bù dé wéi zhēn yú。jīn yǔ zāo yǒu dào ér wéi yú lǐ，bèi yú shì，gù fán wèi yú zhě，mò wǒ ruò yě。fū rán，zé tiān xià mò néng zhēng shì xī，yǔ dé zhuān ér míng yān。

　　宁武子“邦无道则愚”，智而为愚者也；颜子“终日不违如愚”，睿而为愚者也。皆不得为真愚。今予遭有道而违于理，悖于事，故凡为愚者，莫我若也。夫然，则天下莫能争是溪，予得专而名焉。

　　 xī suī mò lì yú shì，ér shàn jiàn wàn lèi，qīng yíng xiù chè，qiāng míng jīn shí，néng shǐ yú zhě xǐ xiào juàn mù，lè ér bù néng qù yě。yǔ suī bù hé yú sú，yì pō yǐ wén mò zì wèi，shù dí wàn wù，láo lóng bǎi tài，ér wú suǒ bì zhī。yǐ yú cí gē yú xī，zé máng rán ér bù wéi，hūn rán ér tóng guī，chāo hóng méng，hùn xī yí，jì liáo ér mò wǒ zhī yě。yú shì zuò bā yú shī，jì yú xī shí shàng。

　　溪虽莫利于世，而善鉴万类，清莹秀澈，锵鸣金石，能使愚者喜笑眷慕，乐而不能去也。予虽不合于俗，亦颇以文墨自慰，漱涤万物，牢笼百态，而无所避之。以愚辞歌愚溪，则茫然而不违，昏然而同归，超鸿蒙，混希夷，寂寥而莫我知也。于是作《八愚诗》，纪于溪石上。