辨奸论

拼音版、注音及读音

　　 shì yǒu bì zhì，lǐ yǒu gù rán。wéi tiān xià zhī jìng zhě，nǎi néng jiàn wēi ér zhī zhe。yuè yùn ér fēng，chǔ rùn ér yǔ，rén rén zhī zhī。rén shì zhī tuī yí，lǐ shì zhī xiāng yīn，qí shū kuò ér nán zhī，biàn huà ér bù kě cè zhě，shú yǔ tiān dì yīn yáng zhī shì。ér xián zhě yǒu bù zhī，qí gù hé yě? hào wù luàn qí zhōng，ér lì hài duó qí wài yě!

　　事有必至，理有固然。惟天下之静者，乃能见微而知著。月晕而风，础润而雨，人人知之。人事之推移，理势之相因，其疏阔而难知，变化而不可测者，孰与天地阴阳之事。而贤者有不知，其故何也?好恶乱其中，而利害夺其外也!

　　 xī zhě，shān jù yuán jiàn wáng yǎn yuē:" wù tiān xià cāng shēng zhě，bì cǐ rén yě!" guō fén yáng jiàn lú qǐ yuē:" cǐ rén dé zhì。wú zǐ sūn wú yí lèi yǐ!" zì jīn ér yán zhī，qí lǐ gù yǒu kě jiàn zhě。yǐ wú guān zhī，wáng yǎn zhī wéi rén，róng mào yán yǔ，gù yǒu yǐ qī shì ér dào míng zhě。rán bù zhì bù qiú，yǔ wù fú chén。shǐ jìn wú huì dì，jǐn dé zhòng zhǔ，suī yǎn bǎi qiān，hé cóng ér luàn tiān xià hū? lú qǐ zhī jiān，gù zú yǐ bài guó。rán ér bù xué wú wén，róng mào bù zú yǐ dòng rén，yán yǔ bù zú yǐ xuàn shì，fēi dé zōng zhī bǐ àn，yì hé cóng ér yòng zhī? yóu shì yán zhī，èr gōng zhī liào èr zi，yì róng yǒu wèi bì rán yě!

　　昔者，山巨源见王衍曰：“误天下苍生者，必此人也!”郭汾阳见卢杞曰：“此人得志。吾子孙无遗类矣!”自今而言之，其理固有可见者。以吾观之，王衍之为人，容貌言语，固有以欺世而盗名者。然不忮不求，与物浮沉。使晋无惠帝，仅得中主，虽衍百千，何从而乱天下乎?卢杞之奸，固足以败国。然而不学无文，容貌不足以动人，言语不足以眩世，非德宗之鄙暗，亦何从而用之?由是言之，二公之料二子，亦容有未必然也!

　　 jīn yǒu rén，kǒu sòng kǒnglǎo zhī yán，shēn lǚ yíqí zhī xíng，shōu zhào hǎo míng zhī shìbù dé zhì zhī rén，xiāng yǔ zào zuò yán yǔ，sī lì míng zì，yǐ wéi yán yuānmèng kē fù chū，ér yīn zéi xiǎn hěn，yú rén yì qù。shì wáng yǎnlú qǐ hé ér wéi yī rén yě。qí huò qǐ kě shèng yán zāi? fū miàn gòu bù wàng xǐ，yī gòu bù wàng huàn。cǐ rén zhī zhì qíng yě。jīn yě bù rán，yī chén lǔ zhī yī。shí quǎn zhì zhī shí，qiú shǒu sàng miàn，ér tán shī shū，cǐ qǐ qí qíng yě zāi? fán shì zhī bù jìn rén qíng zhě，xiān bù wéi dà jiān tè，shù diāoyì yákāi fāng shì yě。yǐ gài shì zhī míng，ér jì qí wèi xíng zhī huàn。suī yǒu yuàn zhì zhī zhǔ，hǎo xián zhī xiāng，yóu jiāng jǔ ér yòng zhī。zé qí wèi tiān xià huàn，bì rán ér wú yí zhě，fēi tè èr zi zhī bǐ yě。

　　今有人，口诵孔、老之言，身履夷、齐之行，收召好名之士、不得志之人，相与造作言语，私立名字，以为颜渊、孟轲复出，而阴贼险狠，与人异趣。是王衍、卢杞合而为一人也。其祸岂可胜言哉?夫面垢不忘洗，衣垢不忘浣。此人之至情也。今也不然，衣臣虏之衣。食犬彘之食，囚首丧面，而谈诗书，此岂其情也哉?凡事之不近人情者，鲜不为大奸慝，竖刁、易牙、开方是也。以盖世之名，而济其未形之患。虽有愿治之主，好贤之相，犹将举而用之。则其为天下患，必然而无疑者，非特二子之比也。

　　 sūn zǐ yuē:" shàn yòng bīng zhě，wú hè hè zhì gōng。" shǐ sī rén ér bù yòng yě，zé wú yán wèi guò，ér sī rén yǒu bù yù zhī tàn。shú zhī huò zhī zhì yú cǐ zāi? bù rán。tiān xià jiāng bèi qí huò，ér wú huò zhī yán zhī míng，

　　孙子曰：“善用兵者，无赫赫之功。”使斯人而不用也，则吾言为过，而斯人有不遇之叹。孰知祸之至于此哉?不然。天下将被其祸，而吾获知言之名，