聘义

拼音版、注音及读音

　　 pìn lǐ，shàng gōng qī jiè，hóubó wǔ jiè，zinán sān jiè，suǒ yǐ míng guì jiàn yě。jiè shào ér chuán mìng，jūn zǐ yú qí suǒ zūn fú gǎn zhì，jìng zhī zhì yě。sān ràng ér hòu chuán mìng，sān ràng ér hòu rù miào mén，sān yī ér hòu zhì jiē，sān ràng ér hòu shēng，suǒ yǐ zhì zūn ràng yě。

　　聘礼，上公七介，侯、伯五介，子、男三介，所以明贵贱也。介绍而传命，君子于其所尊弗敢质，敬之至也。三让而后传命，三让而后入庙门，三揖而后至阶，三让而后升，所以致尊让也。

　　 jūn shǐ shì yíng yú jìng，dài fū jiāo láo，jūn qīn bài yíng yú dà mén zhī nèi ér miào shòu，běi miàn bài kuàng，bài jūn mìng zhī rǔ，suǒ yǐ zhì jìng yě。jìng ràng yě zhě，jūn zǐ zhī suǒ yǐ xiāng jiē yě。gù zhū hóu xiāng jiē yǐ jìng ràng，zé bù xiāng qīn líng。

　　君使士迎于竟，大夫郊劳，君亲拜迎于大门之内而庙受，北面拜贶，拜君命之辱，所以致敬也。敬让也者，君子之所以相接也。故诸侯相接以敬让，则不相侵陵。

　　 qīng wèi shàng bìn，dài fū wèi chéng bìn，shì wèi shào bìn。jūn qīn lǐ bīn，bīn sī miànsī dízhì yōng xìhái guī zhānghuì zèngxiǎng shí yàn，suǒ yǐ míng bīn kè jūn chén zhī yì yě。

　　卿为上摈，大夫为承摈，士为绍摈。君亲礼宾，宾私面、私觌、致饔饩、还圭璋、贿赠、飨食燕，所以明宾客君臣之义也。

　　 gù tiān zǐ zhì zhū hóu，bǐ nián xiǎo pìn，sān nián dà pìn，xiāng lì yǐ lǐ。shǐ zhě pìn ér wù，zhǔ jūn fú qīn xiǎng shí yě。suǒ yǐ kuì lì zhī yě。zhū hóu xiāng lì yǐ lǐ，zé wài bù xiāng qīn，nèi bù xiāng líng。cǐ tiān zǐ zhī suǒ yǐ yǎng zhū hóu，bīng bù yòng ér zhū hóu zì wèi zhèng zhī jù yě。

　　故天子制诸侯，比年小聘，三年大聘，相厉以礼。使者聘而误，主君弗亲飨食也。所以愧厉之也。诸侯相厉以礼，则外不相侵，内不相陵。此天子之所以养诸侯，兵不用而诸侯自为正之具也。

　　 yǐ guī zhāng pìn，zhòng lǐ yě yǐ pìn ér hái guī zhāng，cǐ qīng cái ér zhòng lǐ zhī yì yě。zhū hóu xiāng lì yǐ qīng cái zhòng lǐ，zé mín zuò ràng yǐ。zhǔ guó dài kè，chū rù sān jī，xì kè yú shě，wǔ láo zhī jù chén yú nèi，mǐ sān shí chē，hé sān shí chē，chú xīn bèi hé，jiē chén yú wài，chéng qín rì wǔ shuāng，qún jiè jiē yǒu xì láo，yī shí zài xiǎng，yàn yǔ shí cì wú shù，suǒ yǐ hòu zhòng lǐ yě。gǔ zhī yòng cái zhě bù néng jūn rú cǐ，rán ér yòng cái rú cǐ qí hòu zhě，yán jǐn zhī yú lǐ yě。jǐn zhī yú lǐ，zé nèi jūn chén bù xiāng líng，ér wài bù xiāng qīn。gù tiān zǐ zhì zhī，ér zhū hóu wù yān ěr。

　　以圭璋聘，重礼也；已聘而还圭璋，此轻财而重礼之义也。诸侯相厉以轻财重礼，则民作让矣。主国待客，出入三积，饩客于舍，五牢之具陈于内，米三十车，禾三十车，刍薪倍禾，皆陈于外，乘禽日五双，群介皆有饩牢，壹食再飨，燕与时赐无数，所以厚重礼也。古之用财者不能均如此，然而用财如此其厚者，言尽之于礼也。尽之于礼，则内君臣不相陵，而外不相侵。故天子制之，而诸侯务焉尔。

　　 pìn shè zhī lǐ，zhì dà lǐ yě。zhì míng ér shǐ xíng shì，rì jǐ zhōng ér hòu lǐ chéng，fēi qiáng yǒu lì zhě fú néng xíng yě。gù qiáng yǒu lì zhě，jiāng yǐ xíng lǐ yě。jiǔ qīng，rén kě ér bù gǎn yǐn yě ròu gān，rén jī ér bù gǎn shí yě rì mò rén juàn，qí zhuāng zhèng qí，ér bù gǎn jiě duò。yǐ chéng lǐ jié，yǐ zhèng jūn chén，yǐ qīn fù zǐ，yǐ hé cháng yòu。cǐ zhòng rén zhī suǒ nán，ér jūn zǐ xíng zhī，gù wèi zhī yǒu xíng yǒu xíng zhī wèi yǒu yì，yǒu yì zhī wèi yǒng gǎn。gù suǒ guì yú yǒng gǎn zhě，guì qí néng yǐ lì yì yě suǒ guì yú lì yì zhě，guì qí yǒu xíng yě suǒ guì yú yǒu xíng zhě，guì qí xíng lǐ yě。gù suǒ guì yú yǒng gǎn zhě，guì qí gǎn xíng lǐ yì yě。gù yǒng gǎn qiáng yǒu lì zhě，tiān xià wú shì，zé yòng zhī yú lǐ yì tiān xià yǒu shì，zé yòng zhī yú zhàn shèng。yòng zhī yú zhàn shèng zé wú dí，yòng zhī yú lǐ yì zé shùn zhì wài wú dí，nèi shùn zhì，cǐ zhī wèi shèng dé。gù shèng wáng zhī guì yǒng gǎn qiáng yǒu lì rú cǐ yě。yǒng gǎn qiáng yǒu lì ér bù yòng zhī yú lǐ yì zhàn shèng，ér yòng zhī yú zhēng dòu，zé wèi zhī luàn rén。xíng fá xíng yú guó，suǒ zhū zhě luàn rén yě。rú cǐ zé mín shùn zhì ér guó ān yě。

　　聘射之礼，至大礼也。质明而始行事，日几中而后礼成，非强有力者弗能行也。故强有力者，将以行礼也。酒清，人渴而不敢饮也；肉干，人饥而不敢食也；日莫人倦，齐庄正齐，而不敢解惰。以成礼节，以正君臣，以亲父子，以和长幼。此众人之所难，而君子行之，故谓之有行；有行之谓有义，有义之谓勇敢。故所贵于勇敢者，贵其能以立义也；所贵于立义者，贵其有行也；所贵于有行者，贵其行礼也。故所贵于勇敢者，贵其敢行礼义也。故勇敢强有力者，天下无事，则用之于礼义；天下有事，则用之于战胜。用之于战胜则无敌，用之于礼义则顺治；外无敌，内顺治，此之谓盛德。故圣王之贵勇敢强有力如此也。勇敢强有力而不用之于礼义战胜，而用之于争斗，则谓之乱人。刑罚行于国，所诛者乱人也。如此则民顺治而国安也。

　　 zǐ gòng wèn yú kǒng zǐ yuē: gǎn wèn jūn zǐ guì yù ér jiàn wén zhě hé yě?wèi yù zhī guǎ ér wén zhī duō yǔ?kǒng zǐ yuē: fēi wéi wén zhī duō gù jiàn zhī yěyù zhī guǎ gù guì zhī yě。fū xī zhě jūn zǐ bǐ dé yú yù yān: wēn rùn ér zé，rén yě zhěn mì yǐ lì，zhī yě lián ér bù guì，yì yě chuí zhī rú duì，lǐ yě kòu zhī qí shēng qīng yuè yǐ zhǎng，qí zhōng qū rán，lè yě xiá bù yǎn yúyú bù yǎn xiá，zhōng yě fú yǐn páng dá，xìn yě qì rú bái hóng，tiān yě jīng shén jiàn yú shān chuān，dì yě guī zhāng tè dá，dé yě。tiān xià mò bù guì zhě，dào yě。shī yún: yán niàn jūn zǐ，wēn qí rú yù。gù jūn zǐ guì zhī yě。

　　子贡问于孔子曰：「敢问君子贵玉而贱玟者何也？为玉之寡而玟之多与？」孔子曰：「非为玟之多故贱之也、玉之寡故贵之也。夫昔者君子比德于玉焉：温润而泽，仁也；缜密以栗，知也；廉而不刿，义也；垂之如队，礼也；叩之其声清越以长，其终诎然，乐也；瑕不掩瑜、瑜不掩瑕，忠也；孚尹旁达，信也；气如白虹，天也；精神见于山川，地也；圭璋特达，德也。天下莫不贵者，道也。《诗》云：『言念君子，温其如玉。』故君子贵之也。」